Jaa, dat lees je goed, deel 3 dus dag 3, omdat dag 2 wat minder eventful was op weg van East Meon via Chester naar Llandudno. Hoewel, welke taferelen er zich afspelen op de voorbank bij Remmelt met Carla en Mirjam naast zich op zon lange rit……anyway, dat komt later wel…. Eerst maar ‘ns over vandaag, de grote dag in Llandudno waarvoor we gekomen zijn. ’s-Morgens vlotjes opgestaan want er moest in 2 ploegen ontbeten worden en wij waren eerst om 07:45 (nou ja 08:00…). De Poolse competitie, een koortje van zon 30 (of 40) meisjes en dames die ook in Llandudno Hostel zaten, was na ons om 08:45. Dat gaf ons mooi de kans om nog even te oefenen na het ontbijt voordat we op pad gingen. De piano hadden we in de lounge geposteerd en Mirjam er maar achter gezet, dat ging zowaar niet onaardig, kan toch leuk pingelen die meid en ze heeft ook het voetpedaal maar ge-inaugureerd. Mooie effecten geeft dat! Niet te vergeten dat we al bij het ontbijt Vera’s verjaardag hadden gevierd met luid gezang en een soort van verjaardagsgewei (?) . De repetitie ging soepeltjes en ook de taart die daarna op tafel kwam ter ere van Vera ging er soepeltjes in. Nadat een ieder zijn rugzak had gepakt een frisse ochtendwandeling naar het strand. En fris was ie want het stormde fors. Hoge schuimkoppen beukten tegen de kiezelstranden van Llandudno (spreek uit “Glandidno”, rare jongens die Welshmen) en er zijn veel fotoboeken vol gefotografeerd, getwitterd, ge-snapchat en zo meer. De shawls, handschoenen en mutsen waren geen overbodig luxe zoals jullie wel op de foto’s kunnen zien. Gauw lunch halen, dit keer bij de Asda supermarkt. Nou dit was een heeeeeeeeele grote Asda waar je aardig in kon verdwalen, maar die daardoor ook zwarte schoenen verkocht. Niet onhandig als je bedenkt dat iemand zijn zwarte schoenen in East Meon had laten staan……Alles ingekocht en op stop naar jawel, de Venue Cymru waar het grote Choral Festival al een dag aan de gang was. We werden welkom geheten door Nikki ons contact die ons nog even in de kantine zette, want de repetitiezaal “Harlech” was nog niet beschikbaar. Kwam dat even goed uit, we wilden toch nog even lunchen, hadden we tenslotte niet voor niks gekocht. We keken onze ogen uit naar alle kooroutfits die we langs zagen schuiven, wat een creativiteit allemaal. Dames met knalrode avondjurken en zilveren schoentjes, pools mijnwerkers in bijna zwarte legeroutfits met witte pluimen op de cap, Engelse schoolmeisjes in geruite rokken en blazers met schoolembleem en onze Poolse competitie bleek wel heel vrolijke bloemrokken te dragen. Afijn, toen toch als snel naar de inzingzaal waar ook een mooie Yamaha piano klaarstond. Carla had de troepen snel in het gareel en geconcentreerd de kelen nog even warm gemaakt. Klaar voor “the Competition” ! We werden de “Arena “ binnen geleid waar we mochten plaatsnemen in de zaal, strak geregeld allemaal. Toch een tikje nerveus ondertussen mocht we eerst een aantal andere koren aanhoren, ingeleid door de spreekstalmeester (zeg maar). En wow, er was competitie, vooral de Welshe groepen (wel groot, vaak meer dan 25 kids) knalden er op los, dat is nog eens bruut zanggeweld, maar wel erg goed, het land waar het zingen is uitgevonden? En toen wij, ging lekker op dat waanzinnig mooie podium, mooie stukken, gaaf gezongen, maar of we eerste zouden kunnen worden …. ? Misschien willen jullie daar zelf nog even over uitweiden hoe het ging? Na ons nog een wel heel erg professioneel koor uit Engeland, en dan maar afwachten. Oops, dat viel toch niet helemaal mee, een 5de plaats achter al dat geweld, maar in ieder geval niet laatste, dat biedt perspectief voor een volgende keer! En ja, zo groot waren de verschillen ook niet, 80 punten voor ons en nummer 3 had 84 punten, wat scheelt het allemaal? Toch knap hoe de 4 koppige jury zulke verschillende koren en stijlen kon vergelijken, niet te benijden zullen we maar zeggen. En dan, de stad in, shoppen maar in het prachtige Victoriaanse Llandudno met overal beelden uit Alice in Wonderland, leuk hoor. Om half zes weer verzamelen, want om 18:15 moesten we nog optreden voor de genodigde VIPS van de organisatie. Eerst nog even fish en chips besteld voor een snelle snack na het optreden en in de stemming zat er goed in daar in dat zaaltje waar we moesten wachten. Maar zodra we binnen werden geroepen weer strak in het gelid de VIP ruimte binnen gemarcheerd waar de genodigden zich te goed deden aan de drankjes en de hapjes. Een bont gezelschap van burgemeester en wethouders, een chocolade fabrikant en een andere sponsoren. Na een korte inleiding twee stukken gezongen, vooral Summertime ging er in als koek. Lovende woorden EN cadeautjes na afloop, en we hebben veel geleerd over wat je allemaal in Wales kunt doen. Allemaal op vakantie naar Wales, dat was wel duidelijk. Na een bedankje in het Welsh (niet vertaald) mocht Remmelt afsuiten met een praatje in het Nederlands. Even de Welshmen getroost met het verlies (die middag) van hun rugbywedstrijd tegen Australie, die 2 woorden pikten ze best op tussen het Nederlands, hihi. Dan gauw fish en chips halen, hooo paniek dat mag helemaal niet van het conferentieoord, nou pech dan, die zijn even door Jeannette op hun nummer gezet en wij hebben lekker een gesmikkeld van deze oerbritse lekkernij (nou ja, sommigen hadden kipnuggets of (vega) saucijs). En jaaaa, nog niet klaar, want nu begon het feestconcert, en dat was inderdaad een heel gezellig feest. Heel veel koren, (heel) oud en heel jonge, onbeschrijfelijk veel stijlen, en een spreekstalmeester die de lachers fiks op de hand kreeg met zijn wat belegen, maar toch ook heel aardige grappen. Maar daarover later meer, want het is nu slaapjestijd, morgen gaan Wim en Remmelt om 0830 weer sturen, en dan willen we wel achterin zitten, dus tot morgen!!!
Menu
